Vakantie. Elke dag feest. Overal vlaggen, overal rood-wit-blauw. O nee, blauw-wit-rood. Geniale vondst: de nationale driekleur ondersteboven, als daad van protest tegen de overheid. En of het nou boeren of sympathisanten zijn, vissers of coronawappies, mensen die op een gasbel zitten of brave burgers die in de buurt van een stinkfabriek wonen, of ouders waarvan de kinderen zijn afgepakt, Schiphol- of Black Lives Matter-activisten… Er zijn steeds meer groepen die serieuze vraagtekens zetten bij het beleid in Nederland. En die hebben nu een doehetzelfpamflet gevonden: de vlag van Nederland, maar dan op de kop.

In 1966 trad de gitarist van The Who op in een jasje gemaakt van de Engelse vlag; de wereld was in shock. John Trudell, een Amerikaanse zanger/activist stak in 1979 op de trappen van het Capitool een vlag in de brand (bij de wet verboden aldaar) om aandacht te vragen voor de situatie van de Indianen.  Binnen 24 uur ging zijn woning in het reservaat in vlammen op, met de dood van zijn zwangere vrouw en 3 kinderen tot gevolg. Fijne jongens, die Yankees. In de jaren ’90 was er een muzieklabel dat als logo de omgedraaide Amerikaanse vlag koos. Alweer 30 jaar geleden, en omdat de geschiedenis zich dient te herhalen zijn wij erachter dat je noodkreet ook kan klinken op subtiele wijze. Je hoeft niet de straat op, je hoeft geen ME’ers in elkaar te slaan, je hoeft geen pand te kraken, niet het Binnenhof vol te storten met je overtallige producten. Je hangt gewoon de vlag uit, maar dan andersom. Niet zoals de Fransen, dus.

Voor de scherpe geesten onder ons; inderdaad, alle vier genoemde vlaggen zijn rood met blauw en wit. Die kleuren komen dan ook het vaakst voor. Wereldwijd bevatten 155 nationale dundoeken rood, 144 wit en 112 blauw. Sterker nog: de enige nationale vlag zonder rood, blauw of wit in de wereld is die van Jamaica. Jah man: zo uniek zijn we dus ook niet. Maar wij hangen hem verkeerd om op, lekker puh. Niet dat ik denk dat het wat uithaalt hoor, maar om de jaren ‘70 punkgedachte te zien wapperen op een brug boven de A9, met een enthousiaste aerobic-dansende activist geeft me toch wel een fijn nostalgisch ongehoorzaam gevoel. Elke dag vlaggetjesdag. Ik ben er ondersteboven van. Onze lokale overheden ook: zij zijn reeds begonnen met het verwijderen ervan. Blijkbaar geen urgentere zaken die actie behoeven. Of … ging het nu juist daarom?