Onlangs las ik de term ‘het nieuwe normaal’ weer eens, de prachtig geprononceerde pay-off die de aan het pluche vastgeplakte heer Rutte te pas en vooral te onpas bezigde. Het had iets te maken met je handen stuk wassen en in de elleboog van iemand anders niezen terwijl de theaters dicht moesten, geloof ik. Maar wat is de praktijk anno 2022? In het nieuwe normaal kun je geen personeel vinden, heb je torenhoge energielasten, weinig tot geen vertrouwen in overheden wereldwijd, mensen die onverklaarbare ziektes hebben, 14-jarigen die met messen op zak lopen … en een opvallend tekort aan bouwmaterialen, accu’s, leraren en kritisch vermogen. Plus: sponsorgestuurde media voor het gepeupel dat zich vooral druk maakt over juice-kanalen, de mogelijkheden om demonstranten niet te laten demonstreren en het aantal volgers op Instagram.
Daarom doneer ik graag wat input voor uw ‘mental map’, zoals ze dat in België zo mooi zeggen. Natuurlijk heeft u alle vrijheid om er een wc-tegeltje van te maken, of het op de rug van uw geliefde te laten tatoeëren, zodat u het nu en dan terug kunt lezen. Want zoals Louis Couperus al schreef: ‘het leven is zo eenvoudig, maar de mensen hebben het zo ingewikkeld gemaakt!’
Met geld kun je een bed kopen, maar geen nachtrust. Je kunt een woning kopen, maar geen thuis. Je kunt design aanschaffen, maar geen smaak. Met geld kun je wel een verzekering kopen, maar geen veiligheid. Je kunt een klok kopen, maar geen tijd maken. Met geld kun je een dokter betalen, maar geen gezondheid kopen.
‘Doe het zelf’ krijgt ineens een hele andere betekenis. Misschien zou dat opnieuw normaal moeten zijn.