Ooit, in een dorpje hier vlakbij, was er eens een jongen met een krantenwijk. Elke zondagochtend ging de wekker om 4:00 uur. Het jochie at een bammetje en ging op weg met zijn zwaar beladen fiets. Acht uur en vele spinnenwebben later was hij klaar met zijn ronde en had hij een groot gedeelte van het dorpscentrum van een krantje voorzien. Geen hoogstaande lectuur hoor, gewoon het dorpse sufferdje. Eind december ging hij langs de huizen met een kerstige nieuwjaarswens op een kartonnen kaartje. En van de guldens die hij daarmee verdiende kocht hij op derde kerstdag een gitaar. Elke dag oefende hij hard op zijn instrument, en een jaar later kocht hij van de kerstopbrengst een elektrische basgitaar. Hij speelde in verschillende bands en werd op een mooie dag gevraagd voor een professionele groep. Hiermee debuteerde hij op de nationale tv, en verdiende hij ruim 3 jaar lang de kost als professioneel muzikant. (Fun fact: de andere leden van de band waren stuk voor stuk afgestudeerd aan het Conservatorium terwijl hij zijn eerste basgitaarles nog moest krijgen!). Met deze ruime praktijkervaring ging hij daarna andere dingen doen, zoals het lesgeven op een school voor speciaal onderwijs als muziekdocent.
De jongen in dit verhaal ben ik. Denk daar nog even aan als er straks iemand aan komt glibberen met een ongevraagd krantje en een nieuwjaarswens. Van krantenjongen tot miljonair is mij niet gelukt, maar dat regionale krantje is ontegenzeggelijk de start geweest van mijn muzikale carrière … wie weet wie jij op weg gaat helpen met je donatie?
En anders kun je altijd nog columns gaan schrijven, toch?
