Sjonge jonge …. er is toch altijd wat. Als u dit leest vaart de Sint terug naar Madrid en hebben wij de aandacht alweer op kerst gericht. En of de duvel ermee speelt: twee jaar geleden mocht Sint na 17 uur niet meer het dak op, vorig jaar nog was er een Berlijnse Sintmuur tussen de gevaccineerden en de ongevaccineerden en dit jaar zit die virtuele kloof tussen de kindervrienden en de voetbalfanaten, want even geen WK kijken is natuurlijk geen optie, hè. Daarom hierbij het waargebeurde relaas van mijn ontmoeting met Sinterklaas, die ik in juni (!) tegenkwam op mijn favoriete stukje strand, hier vlakbij:
Sinterklaas lag op een handdoek
In de zomer op het strand
Van een dorp aan de Hollandse kust
Sint genoot van een vakantie
In de zomer op het strand
Want hij kwam hier pas tot rust
Zijn staf had hij verruild
In de zomer op het strand
Voor een megacoole paarse parasol
En Pietje in zijn zwembroek
In de zomer op het strand
Bouwde zandschoorstenen voor de lol
Omdat december nog ver weg was
At het paard wat van het helmgras
Factor 30 op de armen
Laat de zon de Sint verwarmen
Zonder mijter op zijn kneiter
In de zomer op het Nederlandse strand
Teentjes in het zand
En niemand zag hem (niemand zag hem!)
Niemand heeft hem daar gezien
Afijn: die kerstman, Saint Nick of Santa is natuurlijk gewoon een slap aftreksel van onze eigenste Sint Nicolaas, die samen met de Hollandse kolonisten in Nieuw Amsterdam (tegenwoordig New York) aankwam en vervolgens met wat Yule-ingrediënten en Coca Cola-tekenaars werd gerestyled tot een bebaarde, goedlachse roodwitte kadootjesuitdeler. Analoog aan onze 5 decemberviering dus, die door de Pietendiscussie een hoofdpijndossier aan het worden is en binnenkort samenvalt met Sint Juttemis.
