‘Snoep Gezond, Eet Een Appel’ was jarenlang de slogan van een Hollandse campagne. Kunt u het zich nog herinneren? Een pittig meiske met gezellige appelwangen, gekleed in een strak T-shirt dat gezien haar jeugdige leeftijd met niets anders gevuld kon zijn dan de geadverteerde waar, spoorde ons aan om toch vooral meer appels te verorberen. Dit heeft, zoals bekend, tot veel ellende geleid. En niet alleen bij Sneeuwwitje. Eva moest er zelfs haar met Adam gedeelde Edense doorzonwoning voor verlaten. God mag weten in hoeverre de appelrot in de wereldwijde samenleving is doorgedrongen. De Fransen stellen zich zelfs voor als: “Ik mij appel Pierre, hoe appel jij je?”
In de VS werd de Apple computer gelanceerd en het gerucht gaat, dat de oorspronkelijke tekst van menige radiohit klonk als “PomPom Pomme Pomme”… waarop The Beatles hun Engelse platenlabel naar deze desastreuze vrucht vernoemden. In Zwitserland kreeg Willem Tel de opdracht om een klokhuisverpakking van het hoofd van zijn geliefde zoon af te schieten. De Spanjaarden teelden appeltjes van oranje, wij keken naar Pommetje Horlepiep op tv terwijl de grote verzekeraars “One apple a day keeps the doctor away” claimden. Oftewel: we gunnen U een gezonder leven, en onszelf een appeltje voor de dorst.
En nu? Zelfs onze ministers moeten weleens door een zure appel heen bijten. “Ik was niet betrokken bij de appel, maar ik heb wel betrokkenheid gehad” appelleert niet echt aan ons gevoel. Met de persoon die dit uitsprak heb ik nog een appeltje te schillen, want als we niet oppassen Bakt Heel Nederland op korte termijn door Hugo de Jonge bereide Christen-Democratische Appèls.
En dan peer ik ‘m liever.