Er wordt mij regelmatig gevraagd: door wie laat jij je inspireren? Of: wat is de beste band ter wereld? Ik vind het echt moeilijk om daar antwoord op te geven, omdat muziek bij mij altijd tijd- en stemmingsgevoelig is.
Bijvoorbeeld: Rage Against the Machine en Living Colour vind echt echt te gek, maar er zijn slechts een paar momenten per dag dat ik daar voor open sta. ‘t Zelfde geldt voor Doe Maar, the Police, Bob Marley en The Beatles. Fantastisch, ongeëvenaard, maar niet voor elk moment van de dag.
Zo kom ik op Queen. Van hard naar zacht, catchy, lomp en fijngevoelig, en altijd uit duizenden herkenbaar. Statistisch ook verantwoord: Queen is de enige band ter wereld waarvan alle leden minstens één nummer 1 hit hebben geschreven. Misschien wel de beste band ooit.
Maar dan: Jeff Buckley. Een enigma, die eigenlijk maar 1 album heeft gemaakt en toen doodging. Maar in dat ene album zit alles. Hard, zacht, lust, romantiek, vertwijfeling, woede, Westers en Oosters, pop, rock en klassiek… ‘Grace’ is echt een coherente staalkaart van wat er mogelijk is. Wat een held. Ik heb hem live mogen aanschouwen in Paradiso en hij kreeg het in zijn eentje voor elkaar om de hele zaal kippenvel te geven bij 35 graden. Briljant.
Na zijn verdrinkingsdood heb ik een soort eerbetoon gemaakt, genaamd In Paris. Binnen deze song zitten een aantal bizarre tempowisselingen en een groot verschil tussen hard en zacht. De titel is een verwijzing naar een liedje van Jeff Buckley van zijn live EP uit 1993, waarin hij het refrein in het Frans zingt.
Dit is mijn tekst:
Walking the streets of Montmartre at night
Knowing for sure that it’s gonna work out right
Nobody knows ’bout us walking these streets
’bout the synchronicity of our heart beats
Climbing the stairs of the Sacre Coeur
Feeling alive, with his hand in hers
Everyone knows that he’s done it before
but this time’s like opening a brand new door
In Paris
with you
Like a dream
come true
Saillant detail 1: alles wat ik in deze tekst uit 1997 schreef kwam letterlijk uit, in 2017 tijdens mijn eerste Parijstrip met Susan…. creepy.
Het lied heb ik opgenomen in de Midfloor Studios in Alkmaar eind jaren ’90 met Erik Duijs op bas en Marcel Keijzer op drums. De zang is van van mij, alle andere instrumenten ook, zelfs de accordeon!
Nieuwsgierig? Sinds deze week is het mogelijk om het lied online te beluisteren. Vind Herman Jager – In Paris op sociale media als Spotify, YouTube Music, iTunes, Amazon, Anghami, Apple Music, MediaNet, Boomplay, Deezer, Instagram/Facebook, Adaptr, Flo, Joox, KKBox, Kuack Media, NetEase, Qobuz, Pandora, Saavn, Tencent, Tidal, TikTok/Resso/Luna, Soundtrack by Twitch, iHeartRadio, ClaroMusica en Yandex Music.
Saillant detail 2: de song had oorspronkelijk een heel lang intro, een soundscape, die ik uiteindelijk heb losgeknipt van de song en een naam heb gegeven: ‘drop’. Daar komt mijn bedrijfsnaam Drop Productions indirect vandaan!
De hoesfoto is gemaakt door Pennie Jager. Je ziet Susan en mij in Parijs, in 2022, het jaar van ons huwelijk.
