Oogmode. Prachtig woord. Zelf bedacht in 1995, in opdracht van een brillenwinkel waar het jarenlang in koeienletters op de gevel prijkte – zodat het zonder bril te lezen was.  Ogen, de spiegel van de ziel. In sommige culturen is het onbeleefd om iemand recht aan te kijken, maar voor mij is het bijna een voorwaarde om een prettig gesprek te kunnen voeren. Niet-aankijkers geven mij een onveilig gevoel. Tegelijkertijd zijn de ogen ook herkenningspunten; de reden dat gezochte misdadigers steevast met een zwart balkje over hun ogen worden afgebeeld. Stel je voor dat u uw buurman zou herkennen! Nee, dat willen we echt niet. Gelukkig zijn de mondkapjes ook weer (tijdelijk?) uit het straatbeeld verdwenen, want alleen twee ogen boven zo’n boevenlapje nodigen ook niet echt uit tot een hartelijke begroeting. Toch wil ik hier een ogenblik stil te staan bij uw kijkers. Beseft u hoeveel u ervan afhankelijk bent? Mijn vader is in korte tijd vrijwel blind geworden, maar omdat hij ruim 80 jaar wel kon zien, heeft hij nog steeds een voorstelling van kleur, ruimte en diepte. In zijn huis kan hij zich goed redden. Zo gauw hij de straat op gaat is dat een heel ander verhaal. Iets om over na te denken. 

In winkelcentrum Broekerveiling liet ik mijn ogen checken. Alles OK. Ik zou wel wat leesondersteuning kunnen gebruiken, maar dat is voorlopig goed op te lossen door de bril af te zetten. Bij thuiskomst showt mijn kunstzinnige dochter het resultaat van noeste arbeid: haar ogen, wimpers, oogleden en zelfs wenkbrauwen zijn van een veelkleurige verflaag voorzien. Oogmode 2021. Doet pijn aan mijn pupillen.

Ze bekijken ‘t maar.

Author Herman

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *